Dag Uki !

Vorige week zag ik onze zoon helemaal wegdromen voor het televisiescherm. Ja, dat helpt nu eenmaal tijdens het aerosollen. Zijn vingertje wees naar het gele vuurvliegje dat lief en vrolijk door de zonnebloemekes zweefde. Toen wist ik wat ik wilde maken... Uki! - In gedachten hoort u nu de vredevolle soundtrack van de Uki-filmpjes -

Volgens Google waren er nog niet veel die mij zijn voorgegaan. En een handleiding of patroon was er dus niet te vinden. Dan maar zelf aan de slag. Het beestje had nog geen armpjes en beentjes, laat staan vleugeltjes, maar werd al heel der dagen meegezeuld door de zoon. Het schepsel werd door de expert dus duidelijk herkend als Uki. Na wat gepas en gepuzzel werd gisteren het laatste vleugeltje vastgenaaid. Zie hier het resultaat.

Met de groeten van een fiere peutermama!